Sprookjesdag in sprookjesbos
Eindelijk weer een cursus geven samen met collega Erna, die (o.a.) vertelspecialist is. Het is droog, ik ga met de fiets naar het buitengebied waar zij woont. 'Het boshuisje' is afgelopen jaar gereed gemaakt voor dit soort activiteiten. Aan de weg staat een schoolbord met 'P sprookjes'. De elfen en reuzen mogen komen.
Her en der liggen vertelstokken en geheimzinnig gekleurde stenen op mooie kleedjes. Op de stoelen in de kring beginnen we. Via de opwarm-schrijfoefening leert men elkaar al een beetje kennen in dit gem�leerde gezelschap van in de dertig tot eind zeventig jaar, van allestaand tot jong gezin. Wel allemaal dames (zoals vaak).
In subgroepen gaan we samen een vertelverhaal maken, met de vertelstok als verbinding. De holletjes in de grond, de knoest op een boom, het geluid van de wind: allemaal krijgen ze een plek in het verhaal dat ter plekke (eltterlijk) ontstaat.
Even later sluipen alle elfen en reuzen met blocnotes door het bos: verzamelen van materialen voor je verhaal. Ruiken, proeven, luisteren, oprapen. Zonder dat je het door hebt, ontstaat de basis van een sprookje. Over een klein meisje dat zomaar op reis gaat, over een mannetje dat een gang vindt onder de grond. Bij een van ons komen de conflicten in de huidige politiek terecht bij een stel kabouters die ruzie krijgen.
Dan nog een oefening in: hoe vertel ik dit verhaal? Welke woorden zijn belangrijk, welke hebben een bijrol? Wat wordt het ritme? Al rondlopend oefenen we deze stap en dan komt de apotheose: weer in de kring - maar nu buiten - vertelt ieder haar sprookje.
Het was een sprookjesachtige dag!
bron: www.detalentuin.nl
